Proverbs 26

1গ্রীষ্ম কালত বৰফ, আৰু শস্য দোৱাৰ সময়ত বৃষ্টি যেনে,
সেইদৰে অজ্ঞানীয়ে সন্মান পোৱাৰ যোগ্য নহয়।
2যিদৰে ঘৰ চিৰিকাই জাপ মাৰি মাৰি খোৱা বস্তু গিলি ক্ষিপ্র গতিত উৰি যায়,
সেইদৰে অকাৰণে দিয়া শাও প্রজ্বলিত নহয়।

3ঘোঁৰাৰ বাবে চাবুক আৰু গাধৰ বাবে লাগাম,

আৰু অজ্ঞানীসকলৰ পিঠিৰ বাবে চেকনী।
4অজ্ঞানীক উত্তৰ নিদিবা, আৰু অজ্ঞানীৰ অজ্ঞানতাত সহযোগ নকৰিবা;
নহ’লে তুমি তেওঁৰ দৰেই হ’বা।

5অজ্ঞানীক উত্তৰ দিয়া আৰু তেওঁৰ অজ্ঞানতাত সহযোগ কৰা;

সেয়ে তেওঁ নিজৰ দৃষ্টিত জ্ঞানী বোধ নকৰিব।
6যি জনে অজ্ঞানী লোকৰ হাতত বাৰ্ত্তা পঠিয়াই,
তেওঁ নিজৰ ভৰি নিজে কাটি পেলায়, আৰু অত্যাচাৰ ভোগ কৰে।

7যঠৰ ৰুগীৰ ভৰি যিদৰে তললৈ ওলমি থাকে,

অজ্ঞানীসকলৰ মুখত নীতিবাক্যও সেইদৰে।
8ফিঙ্গাত শিল বন্ধা যেনে,
অজ্ঞানীক সন্মান দিয়াও তেনে।

9মতলীয়াৰ হাতত বিন্ধা কাঁইট যেনে,

অজ্ঞানীৰ মুখত নীতিবাক্যও তেনে।
10ধনুৰ্দ্ধৰে যিদৰে সকলোকে আঘাত কৰে,
কোনো এজনে অজ্ঞানী, বা বাটৰুৱাক মজুৰি কৰোৱাও তেনে।

11অজ্ঞানীয়ে পুনৰায় অজ্ঞানতাৰ কাম কৰে,

যিদৰে কুকুৰে নিজৰ বমি পুনৰায় খায়।
12নিজকে নিজে জ্ঞানী বুলি ভবা মানুহ তুমি দেখিছা নে?
তেওঁতকৈ অজ্ঞানীৰ বাবে বহুতো আশা আছে।

13এলেহুৱা ব্যক্তিয়ে কয়, “বাটত এটা সিংহ আছে!

মুকলি ঠাইৰ মাজত এটা সিংহ আছে।”
14দুৱাৰ যেনেকৈ কবজাত ঘুৰে,
এলেহুৱা ব্যক্তিও তেনেকৈ নিজৰ শুৱাপাটিত বাগৰে।

15এলেহুৱা এজনে পাত্ৰত থকা আহাৰত হাত সুমুৱাই দি,

পুনৰায় মুখলৈ আহাৰ নিবলৈ তেওঁৰ শক্তি নাথাকে।
16বুদ্ধিমান সাতজন ব্যক্তিতকৈ
এলেহুৱা লোকে নিজৰ দৃষ্টিত নিজকে জ্ঞানী বুলি ভাবে।

17বাটৰুৱাই যেনেকৈ আনৰ বিবাদত ক্রোধীত হয়

তেওঁ কুকুৰৰ কাণত ধৰা লোকৰ দৰে।

18পগলাৰ দৰে যিজনে জ্বলী থকা কাড় মাৰে,

19নিজৰ চুবুৰীয়াক প্ৰতাৰণা কৰা জনো তেনে,
আৰু কয়, “মই জানো ধেমালি কৰা নাই?”

20যেনেকৈ খৰিৰ অভাৱত জুই নুমায় যায়,

তেনেকৈ পৰচৰ্চ্চাকাৰী নহ’লে কন্দলো নহয়।
21জ্বালি থকা আঙঠাৰ বাবে কাঠকয়লা আৰু জুইৰ বাবে খৰি যেনে,
বিবাদত ইন্ধন যোগাবলৈ দ্বন্দুৰা লোক তেনে।

22পৰচৰ্চ্চাকাৰীৰ কথা সুস্বাদু আহাৰৰ দৰে;

সেয়ে শৰীৰৰ ভিতৰলৈকে সোমাই যায়।
23জ্বলন্ত ওঁঠ আৰু দুষ্টৰ হৃদয়,
মাটিৰ পাত্ৰত সানি দিয়া জিলিকনিৰ দৰে।

24তেওঁৰ ওঁঠেৰে প্রকাশ কৰা কথা ঘিণ কৰা জনে,

নিজৰ ভিতৰত তেওঁ প্রতাৰণা স্থাপন কৰে;
25তেওঁ ভাল অমায়িভাবে কথা ক’ব, কিন্তু তেওঁক বিশ্বাস নকৰিবা,
কাৰণ তেওঁৰ হৃদয়ত ঘিণলগীয়া বস্তু সাতটা থাকে;
26যদিও তেওঁৰ ঘৃণা কপটেৰে ঢকা,
আৰু তেওঁৰ দুষ্টতা সমাজত প্ৰকাশিত হ’ব।

27যি কোনোৱে খাল খানে, তেঁৱেই সেই খালত পৰিব;

আৰু যি কোনোৱে শিল ঠেলি পঠায়, তেওঁলৈ সেই শিল ঘূৰি আহিব।
মিছলীয়া জিভাই দমন কৰা লোকক ঘিণ কৰে,
আৰু আত্মতৃপ্তিকৰ মুখে নিজলৈ বিনাশ আনে।
28